1896 dan önce adanın nüfusu 2400 civarındaydı. 110 öğrencilik bir okul vardı. Bu okulun ve yanındaki kilisenin harabesi hala ayaktadır.
1923’de Türkiye Cumhuriyetinin kurulması ve nüfus mübadeleleri sonunda Yunan asıllılar olan Koutalis halkı da mülteci olarak Yunanistan’a giderek Atina, Selanik ve Pire’ye yerleşti. Büyük bir grup ABD ye gitti. Adadan ayrılanlardan başka bir grup, Lemnos (Limni) adasında Yeni Koutalis’i kurdu.
Yunan Asıllılar adayı terk ettikten sonra, ada 5 – 6 yıl boyunca boş ve korumasız kaldı. Bu süre boyunca gelen gemiler tarafından adadaki evler yağmalandı.
Ada terk edildikten 5 – 6 yıl sonra devlet, İnebolu’dan yaklaşık 30 haneyi bu adaya iskana yolladı. Bunlar geldiğinde adayı ve evleri harap bir şekilde buldular. Oturulacak gibi olan evlere yerleşip diğerlerinin ahşap kısımlarını kışın yakacak olarak kullandılar. Çünkü o yıllarda devlet ada halkına herhangi bir yardım yapmıyordu.
1935’teki 6.4 büyüklüğündeki Marmara depreminin merkezi adaya çok yakın olduğundan (yaklaşık 9 km) adada oldukça tahribat yaptı. Özellikle kullanılmayan kötü durumdaki evler ve yapıların tamamına yakını yıkıldı.
Ada halkı o yıllarda oldukça yoksuldu ve geçimini küçük teknelerle balıkçılık, bağcılık ve tarımla sağlamaya çalışıyordu. 1960’li yılardan sonra ada halkının bir kısmı kum tekneleri sahibi oldu ve Marmara denizinin çeşitli bölgelerinden kum çıkartarak ekonomik durumlarını düzeltmeye başladılar.
Zaman içinde ada halkının büyük bir kısmı kışın büyük şehirlerde oturup ve çalışmaya yazın adaya tatile gelmeye başladı. Adada 1970’li yıllarda, daha sonradan kapanacak olan bir ilk okul, bir motel ve bir tuzlu balık imalathanesi vardı.
Adaya 80’li yılların başlarında sürekli elektrik geldi. Elektriğin gelmesi ile birlikte adadaki gelişme ve yapılaşma hız kazandı.

Kaynak http://ekinlik.org